گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد (625)
-
اندازه متن
+
گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد
گر نیز بپوشد رو ور نیز ببرد بو
از خنبش روحانی صد گونه گوا دارد
آن مه چو گریزانه آید سپس خانه
لیکن دل دیوانه صد گونه دغا دارد
غم گرچه بود دشمن گوید سر او با من
با مرغ دلم گوید کو دام کجا دارد
قاصد پی اینکه بنده خندان نشود (774)
قاصد پی اینکه بنده خندان نشود پنهان مکن از بنده که پنهان نشود
گر بر در…
آن یکی میگفت خواهم عاقلی (56-2)
بخش ۵۶ - به حیلت در سخن آوردن سایل آن بزرگ را کی خود را دیوانه ساخته بود
