گفت صوفی چون ز یک کانست زر (50-6)
-
اندازه متن
+
بخش ۵۰ – سؤال کردن آن صوفی قاضی را
گفت صوفی چون ز یک کانست زر
این چرا نفعست و آن دیگر ضرر
چونک جمله از یکی دست آمدست
این چرا هوشیار و آن مست آمدست
چون ز یک دریاست این جوها روان
این چرا نوش است و آن زهر دهان
چون همه انوار از شمس بقاست
صبح صادق صبح کاذب از چه خاست
چون ز یک سرمه‌ست ناظر را کحل
از چه آمد راست‌بینی و حول
چونک دار الضرب را سلطان خداست
نقد را چون ضرب خوب و نارواست
چون خدا فرمود ره را راه من
این خفیر از چیست و آن یک راه‌زن
از یک اشکم چون رسد حر و سفیه
چون یقین شد الولد سر ابیه
وحدتی که دید با چندین هزار
صد هزاران جنبش از عین قرار
کس دل ندهد بدو که خونخوار منست (380)
کس دل ندهد بدو که خونخوار منست جان رفت چه جای کفش و دستار منست
تو…
نه فلک مر عاشقان را بنده باد (827)
نه فلک مر عاشقان را بنده باد دولت این عاشقان پاینده باد
بوستان عاشقان سرسبز باد…