خانهای را که چون تو همسایه است (9-4)
-
اندازه متن
+
در عقدِ بَیْع سرایی مُتَرَدِّد بودم. جهودی گفت: آخر من از کدخدایانِ این محلّتم؛ وصفِ این خانه چنان که هست از من پرس. بخر که هیچ عیبی ندارد. گفتم: به جز آن که تو همسایهٔ منی
خانهای را که چون تو همسایه است
ده درم سیمِ بد عیار ارزد
لکن امّیدوار باید بود
که پس از مرگِ تو هزار ارزد
سخن گرچه دلبند و شیرین بود (6-4)
سَحْبانِ وائِل را در فصاحت بینظیر نهادهاند، به حکمِ آنکه بر سرِ جمع، سالی سخن گفتی؛ لفظی مکرّر نکردی وگر…
این حکایت شنو که در بغداد (41-2)
این حکایت شنو که در بغداد
رایت و پرده را خلاف افتاد
