نه عجب گر فرو رود نَفَسَش (51-8)
-
اندازه متن
+
حکیمی که با جُهّال دراُفتد توقعِ عزّت ندارد وگر جاهلی به زبان‌آوری بر حکیمی غالب آید عجب نیست که سنگی‌ست که گوهر همی‌شکند
نه عجب گر فرو رود نَفَسَش
عندلیبی غُراب هم قفسش
گر هنرمند از اوباش جفایی بیند
تا دلِ خویش نیازارد و در هم نشود
سنگِ بد گوهر اگر کاسه زرّین بشکست
قیمتِ سنگ نیفزاید و زر کم نشود
اِنْ لَمْ اَکُنْ راکِبَ الْمَواشی (5-2)
تنی چند از روندگان متّفقِ سیاحت بودند و شریکِ رنج و راحت. خواستم تا مُرافقت کنم، موافقت نکردند. گفتم: این…
هر که بر خود درِ سؤال گشاد (28-3)
درویشی را شنیدم که به غاری در نشسته بود و در به روی از جهانیان بسته و ملوک و اغنیا…