پایِ مسکینْ پیاده چند رود؟ (12-2)
-
اندازه متن
+
شبی در بیابانِ مکّه از بیخوابی پایِ رفتنم نماند؛ سر بنهادم و شتربان را گفتم: دست از من بدار
پایِ مسکینْ پیاده چند رود؟
کز تحمّل ستوه شد بُختی
تا شود جسمِ فربهی لاغر
لاغری مرده باشد از سختی
گفت: ای برادر! حرم در پیش است و حرامیّ در پس؛ اگر رفتی بُردی، وگر خفتی، مُردی
خوش است زیرِ مُغیلان به راه بادیه خُفت
شبِ رَحیل ولی ترکِ جان بباید گفت
بالایِ سرش ز هوشمندی (5-1)
سرهنگزادهای را بر در سرایِ اُغْلُمُش دیدم که عقل و کِیاستی و فهم و فِراستی زایدالوصف داشت، هم از عهدِ…
معلوم شد که خسرو عادل دام دولته قابل تربیت است (5)
در تربیت یکی از ملوک گوید
معلوم شد که خسرو عادل دام دولته قابل تربیت است و مستعد نصیحت. بدان…
