پیش درویشان بود خونت مباح (76-8)
-
اندازه متن
+
دو کس را حسرت از دل نرود و پای تغابن از گل بر نیاید: تاجر کشتی شکسته و وارث با قلندران نشسته
پیش درویشان بود خونت مباح
گر نباشد در میان مالت سبیل
یا مرو با یار ازرق پیرهن
یا بکش بر خان و مان انگشت نیل
دوستی با پیلبانان یا مکن
یا طلب کن خانه‌ای در خورد پیل
درویش و غنی بندهٔ این خاک درند (10-1)
بر بالینِ تربتِ، یحیی، پیغامبر عَلَیْهِ‌السّلامُ، معتکف بودم در جامع دِمشق که یکی از ملوکِ عرب که به بی‌انصافی منسوب…
تا ندانی که سخن عین صواب است مگوی (13-7)
هندوی نفط اندازی همی‌آموخت. حکیمی گفت تو را که خانه نیین است، بازی نه این است
تا…