یکی را که عادت بود راستی (85-8)
-
اندازه متن
+
دروغ گفتن به ضربت لازم ماند که اگر نیز جراحت درست شود، نشان بماند. چون برادران یوسف که به دروغی موسوم شدند نیز به راست گفتن ایشان اعتماد نماند. قالَ بَل سَوَّلَت لَکُم اَنفُسُکُم اَمرا
یکی را که عادت بود راستی
خطایی رود در گذارند از او
و گر نامور شد به قول دروغ
دگر راست باور ندارند از او
در چشم من آمد آن سهی سرو بلند (20-5)
قاضی همدان را حکایت کنند که با نعلبند پسری سر خوش بود و نعل دلش در آتش. روزگاری در طلبش…
هر که با من بدست و با تو نکو (61)
هر که با من بدست و با تو نکو دل منه بر وفای صحبت او
