گر باده خوری تو با خردمندان خور (109)
-
اندازه متن
+
گر باده خوری تو با خردمندان خور
یا با صنمی لاله رخی خندان خور
بسیار مخور ورد مکن فاش مساز
اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور
هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا (5)
هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد (74)
چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد دل را به کم و بیش دُژَم نتوان کرد
…
