بر من قلم قضا چو بی من رانند (70)
-
اندازه متن
+
بر من قلم قضا چو بی من رانند
پس نیک و بدش ز من چرا میدانند
دی بی من و امروز چو دی بی من و تو
فردا به چه حجتم به داور خوانند
چنین گویند که عبدالله طاهر (41)
حکایت (41) چنین گویند که عبدالله طاهر یکی را از بزرگان سپاه خویش باز داشته بود، هر چند در…
یک چند به کودکی به استاد شدیم (134)
یک چند به کودکی به استاد شدیم یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان…
