جان با تن من دوش به دعوا افتاد
-
اندازه متن
+
جان با تن من دوش به دعوا افتاد
این زاو گله کرد و این گله زاو بگشاد
مسکین دل من که راه بر کوی تو داشت
افتاد و شکست و خون اورفت باد
صبح چو انوار سرافکنده زد
صبح چو انوار سرافکنده زد گل به دم باد وزان خنده زد
چهره برافروخت چو اختر…
با وی سخن از حرف نهان میگفتم
با وی سخن از حرف نهان میگفتم زآن درد که بود از او به جان میگفتم
