اندر ره حق چو چست و چالاک شوی (1687)
-
اندازه متن
+
اندر ره حق چو چست و چالاک شوی
نور فلکی باز بر افلاک شوی
عرش است نشیمن تو شرمت ناید
چون سایه مقیم خطهٔ خاک شوی
سپاس آن عدمی را که هستِ ما بربود (950)
سپاس آن عدمی را که هستِ ما بربود ز عشقِ آن عدم آمد جهانِ جان به وجود
رو ترش کردی مگر دی بادهات گیرا نبود (744)
رو ترش کردی مگر دی بادهات گیرا نبود ساقیت بیگانه بود و آن شه زیبا نبود
