من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است (417)
-
اندازه متن
+
من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
جفت غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفای او چه لذت دارد
ز آنم خبری نیست جفاهاش خوش است
چون سرِ کس نیستت، فتنه مکن دل مبر (1132)
چون سرِ کس نیستت، فتنه مکن دل مبر چونک ببردی دلی، پردهٔ او را مدر
چشم…
به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود (939)
به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود که جان توی و دگر جمله نقش و…
