خوش بود فرش تن نور دیده (2419)
-
اندازه متن
+
خوش بود فرش تن نور دیده
خوش بود مرغ جان بپریده
جان نادیده خسیس شده
جان دیده رسیده در دیده
جان زرین و جان سنگین را
چون کلوخ از برنج بگزیده
سر کاغذ گشاده دست اجل
نقد در کاغذ است پیچیده
خمره پرعسل سرش بسته
پشت و پهلوش را تو لیسیده
خمره را بر زمین زن و بشکن
دیده نبود چنانک بشنیده
شمس تبریز بشکند خم را
که ز نامش فلک بلرزیده
یکدم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟ (1993)
یکدم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟ وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟
…
صومعهٔ عیسیست خوان اهل دل (10-3)
بخش ۱۰ - جمع آمدن اهل آفت هر صباحی بر در صومعهٔ عیسی علیه السلام جهت طلب شفا به دعای…
