من انسانی نگون بخت بودهام
-
اندازه متن
+
بزرگترین گناهی را که
یک انسان میتواند مرتکب شود
مرتکب شدهام
خوشبخت نبودهام
بگذار بهمن یخ زده
بیرحم نسیان
مرا در کام خود برد
نابود کند، بی شفقتی
پدر و مادرم مرا برای زیبایی
و بازی شگفت انگیز زندگی به دنیا آوردند
برای زمین، آب، آتش و هوا
من به آنها خیانت کردم
از این رو که خوشبخت نبودم
و آرزوی نخستین آنها برآورده نشد
ذهن من خود را وقف
لجاجت متقارنی برای هنر کرده است
که دمیدن در حباب است
من بزدل بودم
آنها شجاعت را به من آموختند
و من آن را پس زدم
آنچه بیش از هر چیز
مرا دنبال میکند:
من انسانی نگون بخت بودهام
خاطرم سرشار باد
خاطرم سرشار باد از یاد خیابانی خاکی با دیوارهای کوتاه و سواری بالا بلند که سپیده را از خود سرشار…
تنها زندگی زنده است
پذیرای فرسایش به قاطعیت شکوهمند خاک، آهسته میکنیم صدایمان را در عبور از ریشههای طویل مقابر، که تلفیق روح و…
