چه تنهایی بی‌قدری
-
اندازه متن
+
چه تنهایی بی‌قدری در این طلا
این دیگر ماه هر شب نیست
آن ماهی که «ابوالبشر» برای اول بار دید.
قرن‌ها شب‌زنده‌داری
آن را با اشک‌های باستانی لبریز کرده.
نیک بنگر
که اکنون آینه‌ی توست.
آن که برای رسیدن به تو
آن که برای رسیدن به تو از همه کس می‌گذرد عاقبت روزی تو را تنها خواهد گذاشت
این تابستان پنجاه ساله می‌شوم
خطی از «ورلن» است، که دیگر به یادش نمی آورم. خیابانی است، که قدم زدنش برایم ممنوع شده. آیینه ای…