کلاغ روی در هم می‌کشد
-
اندازه متن
+
آیا او توش و توان خویشتن است؟
امضای او چیست؟
یا او کلیدی ست، با حسی سرد
بر انگشت های نیاز؟
او چرخ دعاست، قلب اش همهمه گر.
خوراکش باد است –
توان صبورش التماس.
ردپاهایش به جاودانگی هجوم می برند.
با امضاهای : اینجاییم ما، اینجاییم ما.
اوست انتظاری دیر برای چیزی
که خویش را بیش و کم مصروف هر چیز کند
به ظرافت او را ساخته و پردا خته
از هیچ چیز.
پس سرانجام هیچ بود
پس سرانجام هیچ بود نهاده شده در هیچ هیچ آمیخته با او و از پی اثبات این که وجود نداشت…
یخ زده ماه کهن، آب می‌شود
یخ زده ماه کهن، آب می شود عذاب بر عذاب، آرامش غبار و کلاغی که با افق های سنگی حرف…