در دو چشمش گناه می‌خندید
-
اندازه متن
+
در دو چشمش گناه می‌خندید
بر رخش نور ماه می‌خندید
در گذرگاه آن لبان خموش
شعله‌ای بی‌پناه می‌خندید
شرمناک و پر از نیازی گنگ
با نگاهی که رنگ مستی داشت
در دو چشمش نگاه کردم و گفت :
باید از عشق حاصلی برداشت
سایه‌ای روی سایه‌ای خم شد
در نهانگاه رازپرور شب
نفسی روی گونه ای لغزید
بوسه‌ای شعله زد میان دو لب
گفتگو با گرگین
تمام مفاهیم زاییده‌ی شرایط محیط هستند
گفتگو با ایرج گرگین
_ راجع به زندگی، شرح حالتان والله حرف…
تنهاتر از یک برگ
تنهاتر از یک برگ با بار شادیهای مهجورم در آبهای سبز تابستان آرام می رانم تا سرزمین مرگ تا ساحل…