آنی که چو آب آمد و چون باد برفت
-
اندازه متن
+
آنی که چو آب آمد و چون باد برفت
با من شب دوشش گذر افشاد ، برفت
چندان سخنان به شکوه ام رفت کزو
حرفی که به یاد داشتم از یاد برفت
گشتم من از تو مست، یعنی غافل
گشتم من از تو مست، یعنی غافل شد از تو خراب خانه ام، یعنی دل
افتاد…
چنین دل و جان بهر تو آمد به شکست
چنین دل و جان بهر تو آمد به شکست. تا آنکه توام آمدی ای دوست به دست.
