پای آبله مردیام بر در به نیاز
-
اندازه متن
+
پای آبله مردیام بر در به نیاز
ببریده بیابان به در، از راه دراز
در زمره ی خفتگان، دریغا،کس نیست
کاوا دهمش، بشنودم یا آواز
هیهات که روز عمر چون آهی شد
هیهات که روز عمر چون آهی شد آن دل که به کف بود چنان کاهی شد
شب آمد مرا وقت غریدن است
شب آمد مرا وقت غریدن است گه کار و هنگام گردیدن است
به من تنگ کرده…
