گفتم: ستمت؟ گفت: شکیبایی دار
-
اندازه متن
+
گفتم: ستمت؟ گفت: شکیبایی دار
گفتم: به شکیب؟ گفت: یارایی دار.
گفتم: بهم این هر دو مراد باشد گفت:
گرراست همی گویی، شیدایی دار
هر چند که بر نشست، میخواست گریست
هر چند که بر نشست، میخواست گریست گفتم: ز چه ات به زیر این باران ایست؟
گر ننگ بجا ماند و گر نامی بود
گر ننگ بجا ماند و گر نامی بود بس نقش که بستند و همه وامی بود
