گفتم: نفسی درآی با من سوی باغ
-
اندازه متن
+
گفتم: نفسی درآی با من سوی باغ
گفتا که: مرا نیست در این کار دماغ
دانستم از چه شرم بودش که به شب
در خانه ی خویش هم نیفروخت چراغ
آمد که به می نشیند او با من دوش
آمد که به می نشیند او با من دوش چون مست فتاد، شمع را کرد خموش
چاهیست گشاده، کلهای بر سر آن
چاهیست گشاده، کلهای بر سر آن
در کله همه شور هواهای جهان
