از خواب که می‌پَرَم اسمت رو می‌بَرَم
-
اندازه متن
+
از خواب که می‌پَرَم
اسمت رو می‌بَرَم
اسمت رو می‌بَرَم
از خواب که می‌پَرَم
من ساعتی شنی
رو به تموم شدن
لبریزِ اولی
من غرقِ آخرم
متروکه‌ای بزرگ
مطروده‌ای غریب
خالیه تو دلم
آتیشه بسترم
سنگینه ماتمت
شاید برای من
تابوتِ رابطه‌ست
رو شونه های من
سنگینه دستِ مرگ
که روی سینمه
اسمِ تو قرصِ قلب
زیرِ زبونمه
پنجره‌ی قطاری – پیرمرد
پنجره‌ی قطاری که در آن زنی زیبا نشسته است مرا فرو می‌مکد در ایستگاه بعد پیرمردی از قطار پیاده خواهد…
هر بار پنجره‌ی تخت‌خواب را وا کنی
هر بار پنجره‌ی تخت‌خواب را وا کنی به کوچه‌ای تاریک می‌رسی. پسران شروری که ماه را شکسته‌اند، چند پنجره که…