از خواب که میپَرَم اسمت رو میبَرَم
-
اندازه متن
+
از خواب که میپَرَم
اسمت رو میبَرَم
اسمت رو میبَرَم
از خواب که میپَرَم
من ساعتی شنی
رو به تموم شدن
لبریزِ اولی
من غرقِ آخرم
متروکهای بزرگ
مطرودهای غریب
خالیه تو دلم
آتیشه بسترم
سنگینه ماتمت
شاید برای من
تابوتِ رابطهست
رو شونه های من
سنگینه دستِ مرگ
که روی سینمه
اسمِ تو قرصِ قلب
زیرِ زبونمه
برفها پشت شیشه میرقصند
مثل کبوتری سفید که از قفس آزاد شده باشد ماه از قاب پنجره بیرون میرود. شب ذخیرهای از روز را…
پای پیاده از اتومبیلها بگذری
پای پیاده از اتومبیلها بگذری هرجای خیابان خار روییده است چراغهای راهنما اشک میریزند وُ دودْ سفیدی چشمهایت را سیاه…
