زخمی که بر چهرهی ماه افتاده بود
-
اندازه متن
+
زخمی که بر چهرهی ماه افتاده بود
حالا دهانش بازتر شده است
□
جز مادرم
چه کسی میدانست
که ماه
زخمیست بر چهرهی آسمان
و تا نیمهی هر ماه
آنقدر دهانش را باز میکند
که از درونش استخوانِ شب پیداست؟
□
ما در خانه منتظر بودیم
که خیابانها تنش را بلعیدند
و گرسنگی ادامه پیدا کرد
□
شبِ عجیبیست
هر چه ملافه را
از صورتِ آسمان کنار میزنم
به صبح نمیرسم
واژهها در دهانم زنگ زدهاند
میخواهم بگویم دوستت میدارم اما واژهها در دهانم زنگ زدهاند میخواهم بگویم دوستت میدارم اما صدایی که از لبهایم میشنوی…
و دوست داشتنت تیغِ کندیست
دوستت میدارم و دوست داشتنت تیغِ کندیست که بر گلو گذاشتهام
