فرصتِ این عشق تموم شد
-
اندازه متن
+
فرصتِ این عشق تموم شد
آخرِ بهارمونه
همه برگا زردن امشب
آخرین قرارمونه
غروبو نگا کن از دور
مث چشم من میمونه
یه چشَم کاسهی اشکه
یه چشَم کاسهی خونه
توو چشات یه دنیا حرفه
گلوت اما بغض داره
نشکن این سکوتو عشقم
بشکنی بارون میباره
تو قفس میخوای بپوسی
من نمیخوام، نمیذارم
با من آینده نداری
با تو آینده ندارم
□
داری تو بارون دور میشی از من
جای پاهات از اشک سرریزه
پاییز از این رفتن شروع میشه
پشت سرت برگه که میریزه
آفتابگردانها عینکِ آفتابی نخواهند زد
زنجیرهایم را پاره کردهام بندی به پایم نیست وَ خطوطِ موازیِ روی پیراهنم نمیتوانند ادای میلههای زندان را دربیاورند …
مرا ببوس زمین تنگ است
ساختمانِ هیچ زندانی تا ابد دوام نیاورده است مرا ببوس زمین تنگ است زمان همچون سگی ما را تعقیب میکند…
