یه عمره کز کردیم توو این خونه
-
اندازه متن
+
یه عمره کز کردیم توو این خونه
پیش همیم اما جدا از هم
خونه شده یه کشتی سوراخ
تلوتلو فرو میره تو غم
غرق میشی گاهی توی اخبار،
توی رُمانای جدید سال
یه روز همه دنیام بودی، حالا
دنیام شده روزنامه و پیپم
ما از یه عشق زخمیایم اما
هرکی به دنبال یه تسکینه
طاعون نشسته بین ما دوتا
مثل یه بچه فیلم میبینه
حل میکنم تصویر اون روزو
تو فنجونی که روی میز چیدی
کاشکی میشد دوباره برگردیم
به آخرین باری که خندیدی
چن روز بذار توی خودم باشم
شاید کمی این خستگی دَرشه
باید یکم جدا بشیم از هم
شاید هوای خونه بهتر شه
ما در زخمی بزرگ بزرگ شدیم
ما در زخمی بزرگ بزرگ شدیم همچون جنازههایی که به خاک پناه میبرند پناه بردیم به تختخوابهایمان و زخمها را…
جراح انگشتانش را – گوشهای از شب پیش
جراح انگشتانش را در سینهام فرو میبُرد و تو دست برده بودی در تاریکیِ کمد لباسهایت را از لای لباسهایم…
