هم دانهٔ امید به خرمن ماند (94)
-
اندازه متن
+
هم دانهٔ امید به خرمن ماند
هم باغ و سرای بی تو و من ماند
سیم و زر خویش از درمی تا به جوی
با دوست بخور گرنه به دشمن ماند
یک قطرهٔ آب بود با دریا شد (97)
یک قطرهٔ آب بود با دریا شد یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد
آمد…
از جرم گِلِ سیاه، تا اوج زحل (119)
از جرم گِلِ سیاه، تا اوج زحل کردم همه مشکلاتِ کلی را حل
بگشادم بندهای…
