چون حاصل آدمی در این شورستان (139)
-
اندازه متن
+
چون حاصل آدمی در این شورستان
جز خوردن غصه نیست تا کندن جان
خرم دل آنکه زین جهان زود برفت
و آسوده کسی که خود نیامد به جهان
از هر چه به جز می است کوتاهی به (153)
از هر چه به جز می است کوتاهی به می هم ز کف بتان خرگاهی به
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم (121)
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم وین یک دمِ عمر را غنیمت شمریم
فردا…
