چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ (53)
-
اندازه متن
+
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ
پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ
می نوش که بعد از من و تو ماه بسی
از سَلخ به غُرّه آید از غُرّه به سلخ
گر آمدنم به خود بُدی، نآمدمی (174)
گر آمدنم به خود بُدی، نآمدمی ور نیز شدن به من بُدی، کی شدمی؟
بِه…
تیر و کمان سلاحی بایسته است (20)
حکایت 25 : تیر و کمان سلاحی بایسته است، و مر آن را کار بستن ادبی نیکوست، و پیغامبر علیه…
