چون نیست مقام ما در این دهر مقیم (127)
-
اندازه متن
+
چون نیست مقام ما در این دهر مقیم
پس بی می و معشوق خطائیست عظیم
تا کی ز قدیم و محدث امیدم و بیم
چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم
ز آن می که حیات جاودانیست بخور (108)
ز آن می که حیات جاودانیست بخور سرمایه لذت جوانی است بخور
سوزنده چو آتش…
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟ (71)
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟ چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
