آری صنما بهانه خود کم بودت (114)
-
اندازه متن
+
آری صنما بهانه خود کم بودت
تا خواب بیامد و ز ما بر بودت
خوش خسب که من تا به سحر خواهم گفت
فریاد ز نرگسان خواب آلودت
تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم؟! (1391)
تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم؟! وقتست جان پاک را تا میر میدانی کنم
…
چون یکی حس در روش بگشاد بند (94-2)
بخش ۹۴ - آغاز منور شدن عارف بنور غیببین
چون یکی…
