آمد رمضان و عِید با ماست (370)
-
اندازه متن
+
آمد رمضان و عِید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید، با ماست
آمد رمضان به خدمتِ دل
وان کَش که دل آفرید با ماست
در روزه اگر پدید شد رنج
گنج دل ناپدید با ماست
کردیم ز روزه جان و دل پاک
هر چند تنِ پلید با ماست
روزه به زبانِ حال گوید:
«کم شو که همه مزید با ماست
چون هست صلاحِ دین در این جمع
منصور و ابایزید با ماست»
ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست (452)
ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست بدمستی ز نرگس خمارم آرزوست
هندوی طرهات چه رسن…
در اصل یکی بُدَست جان من و تو (1564)
در اصل یکی بُدَست جان من و تو پیدای من و تو و نهان من و تو
