آنجا که توی همه غم و جنگ و جفاست (121)
-
اندازه متن
+
آنجا که توی همه غم و جنگ و جفاست
چون غرقهٔ ما شدی همه لطف و وفاست
گر راست شوی هر آنچه ماراست تراست
ور راست نهای چپ ترا گیرم راست
ای آنکه به جان این جهانی زنده (1600)
ای آنکه به جان این جهانی زنده شرمت بادا چرا چنانی زنده
بیعشق مباش تا نباشی…
بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این (1950)
بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این بوی آن یار جهان آرای جان افزاست این
