آن عشق مجرد سوی صحرا میتاخت (139)
-
اندازه متن
+
آن عشق مجرد سوی صحرا میتاخت
دیدش دل من ز کر و فرش بشناخت
با خود میگفت چون ز صورت برهم
با صورت عشق عشقها خواهم باخت
آن بنده آواره بازآمد و بازآمد (614)
آن بنده آواره بازآمد و بازآمد چون شمع به پیش تو در سوز و گداز آمد
بعد از آن داود گفتش کای عنود (111-3)
بخش ۱۱۱ - حکم کردن داود بر صاحب گاو کی جمله مال خود را به وی ده
