آوازه جمالت از جان خود شنیدیم (1701)
-
اندازه متن
+
آوازه جمالت از جان خود شنیدیم
چون باد و آب و آتش در عشق تو دویدیم
اندر جمال یوسف گر دست‌ها بریدند
دستی به جان ما بر بنگر چه‌ها بریدیم
رندان و مفلسان را پیداست تا چه باشد
این دلق پاره پاره در پای تو کشیدیم
در عشق جان سپاران مانند ما هزاران
هستند لیک چون تو در خواب هم ندیدیم
ماننده ستوران در آب وقت خوردن
چون عکس خویش دیدیم از خویش می رمیدیم
سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست (349)
سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست دیوانهٔ عشق مرد فرزانگیست
آنکس که شد آشنای دل از ره درد…
از آن باده ندانم، چون فنایم (1526)
از آن باده ندانم، چون فنایم از آن بی‌جا نمی‌دانم کجایم
زمانی قعر دریایی درافتم دمی…