افکند مرا دلم به غوغا و گریخت (161)
-
اندازه متن
+
افکند مرا دلم به غوغا و گریخت
جان آمد و هم از سر سودا و گریخت
آن زهرهٔ بیزهره چو دید آتش من
بربط بنهاد زود برجا و گریخت
تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست (493)
تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست چو باز زنده شدی زین سپس بدانی زیست
دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی (3007)
دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی اختر و گردون اختر و گردون برده…
