ای آنکه تو از دوش بیادم دادی (1691)
-
اندازه متن
+
ای آنکه تو از دوش بیادم دادی
زان حالت پرجوش بیادم دادی
آن رحمت را کجا فراموش کنم
کز گنج فراموش بیادم دادی
ای آنکه تو از دوش بیادم دادی
زان حالت پرجوش بیادم دادی
آن رحمت را کجا فراموش کنم
کز گنج فراموش بیادم دادی
مستم ز دو لعل شکرت ای مهرو پستم ز قد صنوبرت ای مهرو
رویم چو زر…
مستیم و بیخودیم و جمال تو پرده در زین پس مباش ماها در ابر و پرده در

