آکادمی پلیکان

ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ (1053)

- اندازه متن +

ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ
محروم ز بلبل و گلستان ز باغ

دریاب که این دم اگرت فوت شود
بسیار طلب کنی به صد چشم و چراغ

×