ای دل تا ریش و خسته میدارندت (189)
-
اندازه متن
+
ای دل تا ریش و خسته میدارندت
دیوانه و پای بسته میدارندت
مانندهٔ دانه‌ای که مغزی داری
پیوسته از آن شکسته میدارندت
توبه سفر گیرد با پای لنگ (1332)
توبه سفر گیرد با پای لنگ صبر فروافتد در چاه تنگ
جز من و ساقی بنماند…
قسم او خاکست گر دی گر بهار (14-5)
بخش ۱۴ - انکار اهل تن غذای روح را و لرزیدن ایشان بر غذای خسیس
قسم…