ای نور دل و دیده و جانم چونی (1762)
-
اندازه متن
+
ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی
من بیلب لعل تو چنانم که مپرس
تو بیرخ زرد من ندانم چونی
ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی
من بیلب لعل تو چنانم که مپرس
تو بیرخ زرد من ندانم چونی
از این تنگین قفس جانا پریدی وزین زندان طراران رهیدی
ز روی آینه گل دور کردی…
در وصالت چه را بیاموزم در فراقت چه را بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی…

