بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم (1617)
-
اندازه متن
+
بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
توی آرام دل من مبر ای دوست قرارم
ز جفای تو حزینم جز عشقت نگزینم
هوسی نیست جز اینم جز از این کار ندارم
تو به رخسار چو ماهی چه لطیفی و چه شاهی
تو مرا پشت و پناهی ز تو آراسته کارم
جز عشقت نپذیرم جز زلف تو نگیرم
که در این عهد چو تیرم که بر این چنگ چو تارم
تن ما را همه جان کن همه را گوهر کان کن
ز طرب چشمه روان کن به سوی باغ و بهارم
دلتنگ مشو که دلگشائی آمد (692)
دلتنگ مشو که دلگشائی آمد دل نیک نواز با نوائی آمد
غم را چو مگس شکست…
هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود (951)
هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود چو آب پاک که در تن رود پلید شود
…