برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد (856)
-
اندازه متن
+
برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد
دل را ز خواب برکن هنگام رفتن آمد
تا کی اشارت آید تو ناشنوده آری
ترسم که عشق گوید کاین خواجه کودن آمد
رفتند خوشه چینان وین خوشه چین نشسته
کز ثقل و از گرانی چون تل خرمن آمد
می‌پنداری که از غمانت رستم (1357)
می‌پنداری که از غمانت رستم یا بی‌تو صبور گشتم و بنشستم
یارب مرسان به هیچ شادی…
مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم (1471)
مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم جز شیوه آن غمزه غمازه نمی‌دانم
یاران به خبر بودند دروازه برون…