به حق و حرمت آنکه همگان را جانی (2880)
-
اندازه متن
+
به حق و حرمت آنکه همگان را جانی
قدحی پر کن از آنکه صفتش میدانی
همه را زیر و زبر کن نه زبر مان و نه زیر
تا بدانند که امروز در این میدانی
آتش باده بزن در بُنهِ شرم و حیا
دل مستان بگرفت از طرب پنهانی
وقت آن شد که دل رفته به ما بازآری
عقل‌ها را چو کبوتر‌بچگان پرانی
نکته می‌گویی در حلقه مستان خراب
خوش بود گنج که درتابد در ویرانی
می جوشیده بر این سوختگان گردان کن
پیش خامان بنه آن قلیه و آن بورانی
چه شدم من؟ تو بگو هم که «چه دانم؟» شده‌ام
کی بگوید لب تو حرف بدین آسانی؟
ناخوانده به هرجا که روی غم باشی (1971)
ناخوانده به هرجا که روی غم باشی ور خوانده روی تو محرم آن دم باشی
تا…
آن یار ترش رو را این سوی کشانیدش (1226)
آن یار ترش رو را این سوی کشانیدش زین ساغر خندان رو جامی بچشانیدش
زین باده…