ای که تو از عالم ما می‌روی (3170)
-
اندازه متن
+
ای که تو از عالم ما می‌روی
خوش ز زمین سوی سما می‌روی
ای قفس اشکسته و جسته ز بند
پر بگشادی به کجا می‌روی؟
سر ز کفن بر زن و ما را بگو
که: « ز وطن خویش چرا می‌روی؟ »
نی غلطم، عاریه بود این وطن
سوی وطنگاه بقا می‌روی
چون ز قضا دعوت و فرمان رسید
در پی سرهنگ قضا می‌روی
یا که ز جنات نسیمی رسید
در پی رضوان رضا می‌روی
یا ز تجلی جلال قدیم
مضطرب و بی‌سر و پا می‌روی
یا ز شعاعات جمال خدا
مست ملاقات لقا می‌روی
یا ز بن خم جهان همچو درد
صاف شدی سوی علا می‌روی
یا به صفاتی که خموشان کنند
خامش و مخفی و خفا می‌روی
چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد (870)
چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد دل می‌جهد نشانه که دلدار می‌رسد
این هدهد از سپاه…
اندر ره فقر دیده نادیده کنند (538)
اندر ره فقر دیده نادیده کنند هر آن چه حدیث تست نشنیده کنند
خاک در آن…