دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست (320)
-
اندازه متن
+
دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست
معشوق بهانه است و معبود خداست
هرکس که دو پنداشت جهود و ترساست
یک حکایت گوش کن ای نیک‌پی (189-3)
بخش ۱۸۹ - صفت آن مسجد کی عاشق‌کش بود و آن عاشق مرگ‌جوی لا ابالی کی درو مهمان شد
…
عشقی به کمال و دلربائی به جمال (1098)
عشقی به کمال و دلربائی به جمال دل بر سخنو زبان ز گفتن شده لال
زین…