زلف تو به حسن ذوفنونها برزد (726)
-
اندازه متن
+
زلف تو به حسن ذوفنونها برزد
در مالش عنبر آستینها برزد
مشکش گفتم از این سخن تاب آورد
در هم شد و خویشتن زمینها برزد
خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست (387)
خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست نیم نانی دررسد تا نیم جانی در تنست
خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار (1073)
خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار خوی من کی خوش شود بیروی خوبت ای نگار
