سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی (2477)
-
اندازه متن
+
سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
خاربنان خشک را از گل او طراوتی
جان و دل فسرده را از نظرش گشایشی
سنگ سیاه مرده را از گذرش سعادتی
از گذری که او کند گردد سرد دوزخی
وز نظری که افکند زنده شود ولایتی
مرده ز گور برجهد آید و مستمع شود
گر بت من ز مردهای یاد کند حکایتی
آنک ز چشم شوخ او هر نفسی است فتنهای
آنک ز لطف قامتش هر طرفی قیامتی
آه که در فراق او هر قدمی است آتشی
آه که از هوای او میرسدم ملامتی
رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را (58)
رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را فروبُرّید ساعدها برای خوب کنعان را
چو…
عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند (808)
عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند همه از نرگس مخمور تو خمار شدند
دست…
