سلطان ملاحت، مه موزون منست (350)
-
اندازه متن
+
سلطان ملاحت، مه موزون منست
در سلسلهاش، این دل مفتون منست
بر خاک درش، خون جگر میریزم
هرچند که خاکِ آن به از خون منست
از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین (1881)
از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین ماننده کاریزی بیتیشه و بیمیتین
دل روی…
شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب (103)
شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب از گشتن گرد شهر کس ناید خواب
