عشق را با گفت و با ایما چه کار (1102)
-
اندازه متن
+
عشق را با گفت و با ایما چه کار
روح را با صورت اسما چه کار
عاشقان گوی‌اند در چوگان یار
گوی را با دست و یا با پا چه کار
هر کجا چوگانش راند می‌رود
گوی را با پست و با بالا چه کار
آینه‌ست و مظهر روی بتان
با نکوسیماش و بدسیما چه کار
سوسمار از آب خوردن فارغست
مر ورا با چشمه و سقا چه کار
آن خیالی که ضمیر اوطان اوست
پاش را با مسکن و با جا چه کار
عیسیی که برگذشت او از اثیر
با غم سرماش و یا گرما چه کار
ای رسایل کشته با نادی غیب
رو تو را با گفت و با غوغا چه کار
نومید مشو امید می‌دار ای دل (1104)
نومید مشو امید می‌دار ای دل در غیب عجایب است بسیار ای دل
گر جمله جهان…
آن زنی می‌خواست تا با مول خود (133-4)