فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم (1626)

۱۴۰۴/۰۷/۳

- اندازه متن +

فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم
نبود شبی که آیم ز میان کار گویم

ز میان او مقامم کمر است و کوه و صحرا
بجهم از این میان و سخنِ کنار گویم

ز فراق گلستانش چو در امتحان خارم
برهم ز خار چون گل سخن از عذار گویم

همه بانگ زاغ آید به خرابه‌های بهمن
برهم از این چو بلبل صفت بهار گویم

گرهی ز نقد غنچه بنهم به پیش سوسن
صفتی ز رنگ لاله به بنفشه زار گویم

بکشد ز کبر دامن دل من چو دلبر آید
بدرد نظر گریبان چو ز انتظار گویم

بنهد کلاه از سر خم خاص خسروانی
بجهد ز مهر ساقی چو من از خمار گویم

میانگین امتیازات ۵ از ۵

تازه‌ها