ما را می کهنه باید و دیرینه (1640)
-
اندازه متن
+
ما را می کهنه باید و دیرینه
وز روز ازل تا بابد سیری نه
خم از عدم و صراحی از جام وجود
کان تلخ نه و شور نه و شیرینه
چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد (769)
چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد نگرد شتر به اشتر که بیا که ساربان شد
خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد (763)
خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد ز جفا رست و ز غصه…
